31 مرداد 1404
زندگی پس از پیوند کلیه
زندگی با یک کلیهی پیوندی، شروع یک مسیر تازه است؛ مسیری که با مراقبت، آگاهی و نظم میتواند سالها با کیفیت بالا ادامه پیدا کند. اما این مسیر، به سادگی پایان نمیپذیرد. برخلاف تصور بعضیها، عمل پیوند پایان کار نیست، بلکه آغاز یک زندگی متفاوت است؛ زندگیای که به دقت، برنامهریزی و همکاری فعالانهی خود بیمار نیاز دارد.
داروهایی که نجاتبخشاند:
پس از پیوند، بدن ممکن است کلیهی جدید را به عنوان «بیگانه» بشناسد و به آن حمله کند. به همین دلیل، پزشکان، داروهایی تجویز میکنند که عملکرد سیستم ایمنی را کاهش میدهند. مصرف این داروها کاملاً ضروری است و باید به صورت منظم، دقیق و همیشگی مصرف شوند. گاهی بیماران به اشتباه فکر میکنند که اگر حالشان خوب است، میتوانند مصرف داروها را قطع کنند؛ اما این کار میتواند به قیمت از دست دادن کلیهی جدید تمام شود.
ویزیتهای منظم؛ نه برای اذیت، بلکه برای اطمینان:
در هفتههای نخست بعد از عمل، بیمار باید بهطور مرتب برای انجام آزمایش خون و ویزیت به مراکز درمانی مراجعه کند. این آزمایشها به پزشک کمک میکنند تا بفهمد کلیهی پیوندی چقدر خوب کار میکند، داروها اثر لازم را دارند یا نیاز به تنظیم دارند. به مرور زمان، فاصلهی بین ویزیتها بیشتر میشود، اما این پیگیری تا سالها ادامه دارد و ترک آن خطرناک است.
تغذیه سالم، مکمل دارو:
کلیهی جدید برای حفظ سلامت به کمک تغذیهی درست نیاز دارد. مصرف غذاهای شور یا چرب میتواند فشار خون را بالا ببرد و به کلیه آسیب برساند. همچنین، بعضی از خوراکیها مانند گریپفروت یا انار ممکن است با داروهای پیوند تداخل داشته باشند. بنابراین، داشتن رژیم غذایی متعادل، پرهیز از پرخوری، نوشیدن مایعات کافی (معمولاً دو تا سه لیتر در روز)، و کاهش مصرف نمک توصیه میشود.
تحرک بدنی، دوست کلیه:
بیماران معمولاً میتوانند از چند هفته پس از عمل، فعالیتهای سبک مثل پیادهروی را شروع کنند. ورزش ملایم به بهبود گردش خون، حفظ وزن مناسب و کاهش فشار کمک میکند. البته هرگونه فعالیت ورزشی باید با نظر پزشک آغاز شود و از حرکات شدید یا ورزشهای پرفشار پرهیز شود.
پیشگیری از عفونت:
داروهای سرکوبکنندهی ایمنی، بدن را مستعد عفونت میکنند. بنابراین، رعایت بهداشت فردی، شستوشوی مرتب دستها، اجتناب از تماس با افراد بیمار، و پرهیز از حضور در مکانهای شلوغ – بهویژه در ماههای اول – ضروری است. همچنین، بعضی واکسنها نیز باید قبل یا بعد از پیوند، تزریق شوند تا بیمار از بیماریهای واگیردار در امان بماند.
مراقبت از روان و روح:
پیوند کلیه فقط یک مسئلهی جسمی نیست. بسیاری از بیماران پس از عمل، دچار اضطراب، افسردگی یا نگرانی درباره آینده میشوند. طبیعی است که این احساسات بهوجود بیایند، اما باید به آنها توجه شود. صحبت با روانشناس، خانواده یا دیگر بیماران پیوندی، میتواند نقش مهمی در آرامش و انگیزهی بیشتر بیمار داشته باشد.
غربالگری سرطان؛ بخش فراموششده:
به دلیل مصرف داروهای خاص، خطر بروز برخی سرطانها، بهویژه سرطان پوست، در بیماران پیوندی کمی بیشتر میشود. بنابراین، انجام آزمایشهای غربالگری منظم مانند معاینهی پوست، پاپاسمیر برای خانمها، ماموگرافی و کولونوسکوپی طبق برنامهی سنی و پزشکی، ضروری است.
قند، چربی و فشار؛ دشمنان خاموش:
بعضی بیماران بعد از پیوند، دچار دیابت، افزایش فشار خون یا چربی خون میشوند. این وضعیت ممکن است ناشی از داروها یا تغییر سبک زندگی باشد. اگر این بیماریها کنترل نشوند، میتوانند به کلیهی جدید آسیب بزنند. بنابراین، اندازهگیری مرتب قند، فشار و چربی خون و پیروی از درمانهای لازم، بخش مهمی از مراقبتهای پس از پیوند است.
سخن پایانی:
کلیهی پیوندی یک نعمت بزرگ است، اما مثل هر نعمت دیگر، نیازمند نگهداری و توجه دائمی است. آنچه این کلیه را سالم نگه میدارد، فقط جراحی موفق نیست، بلکه رفتار آگاهانه و مسئولانهی شما بعد از عمل است؛ داروهای منظم، تغذیهی سالم، تحرک کافی، پیگیری پزشکی، مراقبتهای بهداشتی و روانی، و از همه مهمتر، تعهد به ادامهی این مسیر.
گردآورنده: سارا خشنود
منابع علمی استفادهشده برای نگارش این متن:
KDIGO Clinical Practice Guideline for the Care of Kidney Transplant Recipients
Mayo Clinic – Kidney Transplant Follow-up and Lifestyle Management
National Institutes of Health (NIH) – Post-transplant Care Recommendations
Journal of Clinical Medicine – Long-term Management After Kidney Transplant
American Society of Transplantation – Guidelines on Infection Prevention, Immunosuppressive Medications, and Quality of Life
Caredx.com – 10 Tips to Maintain Long-Term Health After Kidney Transplant
PubMed Central articles on Cardiovascular Risk and Cancer Surveillance in Transplant Recipients
/انتهای پیام
بنیاد امور بیماریهای خاص
@cffsd