اختلال اتیسم بدون کلام

اختلال طیف اوتیسم  یک اصطلاح کلی است که برای شناسایی انواع اختلالات عصبی رشدی و تکاملی به کار برده می شود. این گونه اختلالات با هم دسته بندی می شوند؛ زیرا اثرات مشابهی بر توانایی فرد دارند، از جمله:

• مشکل در برقراری ارتباط و روابط اجتماعی

• مشکلات رفتاری

• مشکلات رشدی و تکاملی

بسیاری از افراد اوتیستیک در برقراری ارتباط و گفتار مشکلاتی دارند و یا در این زمینه ها تاخیر دارند.

برخی از این افراد ممکن است نیاز به حمایت کمی داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به حمایت بیشتر و قابل توجهی نیاز داشته باشند. برخی از افراد اوتیستیک ممکن است اصلا صحبت نکنند. در واقع، در حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از کودکان اوتیستیک کلام کمی دارند (به این معنی که کمتر از ۳۰ کلمه بیان می کنند) و یا اصلا صحبت نمی کنند.هنگامی که یک فرد اوتیستیک صحبت نمی کند، به عنوان اوتیسم بی کلام شناخته می شود. همچنین ممکن است آن را به عنوان اوتیسم غیرکلامی نیز توصیف کنند.

با این حال، اصطلاح غیرکلامی کاملاً دقیق نیست، زیرا به معنای "بدون کلمات" است. حتی اگر یک فرد اوتیستیک صحبت نکند، ممکن است از کلمات به روش های دیگری (مانند نوشتن) استفاده کند. همچنین ممکن است او کلماتی را که به او گفته می شود یا می شنود را درک کند. علائم اوتیسم بی کلام چیست؟ اولین علامت اوتیسم بی کلام، ناتوانی در صحبت کردن واضح یا بدون مشکل است. افراد اوتیستیک ممکن است در صحبت کردن یا ادامه مکالمه با افرد دیگر مشکل داشته باشند، اما افرادی که بی کلام هستند، اصلا هیچ صحبتی نمی کنند. دلایل متعددی برای بی کلام بودن این افراد وجود دارد. این حالت ممکن است به این دلیل باشد که این افراد آپراکسی گفتار دارند؛ اختلالی که بر مسیرهای خاصی از مغز تأثیر می گذارد. این اختلال می تواند در توانایی فرد برای گفتن آنچه می خواهد به درستی بیان کند، اختلال ایجاد کند.

همچنین این حالت ممکن است به این دلیل باشد که این افراد مهارت های ارتباط کلامی را پرورش نداده اند.برخی از کودکان اوتیستیک ممکن است مهارت های کلامی خود را از دست بدهند؛ زیرا به مرور زمان علائم اختلال بدتر و قابل توجه تر می شود. برخی از آن ها  نیز ممکن است اکولالیا ( گفتار تکراری) داشته باشند؛ که این حالت باعث می شود کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار کنند. اکولالیا نیز می تواند ارتباط را دشوار کند.

سایر علائم اوتیسم:

سایر علائم غیر مرتبط با گفتار در افراد اوتیسم را می توان به ۳ دسته اصلی تقسیم کرد:

• اجتماعی: افراد اوتیستیک اغلب در تعاملات اجتماعی با مشکلاتی روبرو هستند. ممکن است خجالتی و گوشه گیر باشند و از تماس چشمی اجتناب کرده و هنگامی که اسمشان را صدا می زنند، پاسخی ندهند. برخی از افراد اوتیستیک ممکن است به فضای شخصی دیگران توجهی نداشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به طور کامل در برابر تماس فیزیکی مقاومت کنند. این گونه علائم ممکن است باعث شود آنها احساس انزوا کنند، که در نهایت می تواند منجر به بروز اضطراب و افسردگی در این افراد شود.

• رفتاری: روتین و روال ممکن است برای یک فرد اوتیستیک بسیار مهم بوده و هر گونه وقفه در برنامه روزانه شان می تواند آنها را ناراحت و بهم ریخته کند. به این ترتیب، این افراد برخی از علایق وسواسی را پیدا می‌کنند و ساعت‌ها زمان را صرف یک پروژه، کتاب، موضوع یا فعالیت خاص می‌کنند. به علاوه، برای افراد اوتیستیک غیرمعمول نیست که دامنه توجه کوتاهی داشته باشند و از یک فعالیت به فعالیت دیگر بپرند. البته علائم رفتاری در هر فردی متفاوت است.

• رشدی و تکاملی: افراد اوتیستیک با سرعت های متفاوتی رشد و تکامل پیدا می کنند. برخی از کودکان ممکن است برای چندین سال با سرعت معمولی رشد کنند، سپس در حدود ۲ یا ۳ سالگی با مشکل مواجه شوند. برخی دیگر ممکن است در سنین پایین دچار تاخیر در رشد و تکامل شوند که تا دوران کودکی و نوجوانی نیز ادامه می یابد. غالبا علائم اوتیسم با افزایش سن بهبود می یابند. همانطور که کودکان بزرگتر می شوند، علائم ممکن است کمتر شدید و مخرب شوند. همچنین، کودک شما ممکن است با مداخلات درمانی مناسب دارای کلام شود. 

گردآوری: دکتر فریما خلیلی 

منبع: WHO

/انتهای پیام

بنیاد امور بیماریهای خاص

@cffsd